هرگز نمی‏توان ارزش همه زمان‏ها را برابر دانست، چنان که نمی‏توان
همه مکان‏ها را برابر شمرد. برخی زمانها و مکان‏ها ارزشی والا دارند.

ماه رجب ارزشمند است، ماه سلوک و زدودن زنگارهای
شیطانی از آیینه دل است؛ ماه ولایت و برافروختن چراغ معرفت
در شبستان وجود است؛ ماه رجب گاهِ اعتکاف است.

در این ماه، که هنگامه تحول است، عاکفان کوی دوست،
با حضور در صحن و سرای دوست، پله های سلوک را پیموده
و پله پله به خدا نزدیکتر می شوند. معتکف روزه اش، نمازش،
حضورش در مسجد و دیگر اعمالش مایه تقرب است.

در خانه دوست، سفره ایی از مغفرت و بخشایش گسترده شده
و عاکف با صیقل روح و روان، زنگار گناه از دل می‏زداید
و مهیای ضیافت بزرگ در ماه وصال می گردد.

ماهی که عشاق از سفره پرفیض الهی، لقمه های راز بر می چینند
و عطر قرآن از ژرفای دل بار یافتگان، مشام جان را می‏نوازد.

اعتکاف پرورش جسم و جان است، انسان آمیزه ای است
از این دو و نیازمند پرورش در ابعاد وجودی خود؛ انسان
به دنبال سعادت و کمال است، روح انسان نیازمند نیایش است،
مناجاتی شیرین و زیبا، هم‏کلامی موجودی ضعیف با منشأ قدرت‏ها.
از آغاز خلقت تا صحنه رستاخیز، راز و نیاز، زیباترین هنر آدمی است.

پ.ن:من که امسال لایق نبودم

دوستانی که شرکت میکنن به یاد من حقیرم باشن لطفا

التماس دعا..........